باروي بزرگ، طويل و مستحكم آن اهميت اين بنا را دو چندان كرده كه از ويژگي‌هاي منحصر اين بنا نسبت به ديگر قلعه‌ها در استان و حتي در سطح كشور است. اين اثر تاريخي كه بر سر يكي از راه‌هاي فرعي باستاني منطقه پشتكوه به خوزستان، پيشكوه و عراق قرار گرفته، به لحاظ موقعيت قرارگيري، عظمت و استحكام باروي و كابري خاص آن (نظامي- مسكوني) و نزديكي به عراق پايتخت ساساني اهميت و جايگاه ويژه آن را در دوران حيات خود مي‌رساند.

 

بناي قلعه بر روي تپه ماهوري كه محصور در دو رودخانه شاخ و دره شور در شرق و غرب بوده ساخته شده است. باروي قلعه به شكل طولي از شمال به جنوب كشيده شده كه به جهت حركت در پيچ وخم تپه داراي زوايايي مي‌باشد. صحن داخلي بنا در ضلع شمال عريض تر نسبت به بخش جنوبي است.

مصالح ساخت بنا را قلوه سنگ و ملاط گچ نيم كوب (دستي) تشكيل داده كه بر اساس شواهد موجود باروي آن در زمان و طي چند مرحله ساخته شده است. طول محوطه قلعه به خط مستقيم از شمال به جنوب 674 مترو عرض آن بين 90ـ150و200متر متغير است.

مساحت كلي اين بناي تاريخي حدود 10 هكتار است. در منتهي اليه بخش جنوبي (از شمال به جنوب) با احداث يك ديوار به طول 90 متر و ضخامت100 سانيت متر بخش محدودي از ضلع جنوبي را منفك كرده كه داراي درگاهي بطول 150 سانتي متر در بخش شمالي آن است. در اين بخش تنها آثار يك اتاقك به ابعاد 5×5 متر تخريب شده موجود است.