منيريه (در جنوب وليعصر)
منيريه در زمان قاجار يكي از محله هاي اعيان نشين تهران بوده و گفته شده نام آن از نام زن كامران‌ميرزا، يكي از صاحب منصبان قاجار، به نام منير گرفته شده‌است.
گيشا
نام گيشا كه در ابتدا كيشا بوده است برگرفته از نام دو بنيانگذار اين منطقه (كينژاد و شاپوري) ميباشد
پل چوبي
قبل از اين كه شهر تهران به شكل امروزي خود درآيد، دور شهر دروازه هايي بنا شده بود تا دفاع از شهر ممكن باشد. يكي از اين دروازه‌ها، دروازه شميران بود با خندق‌هايي پر از آب در اطرافش كه براي عبور از آن، از پلي چوبي استفاده مي‌شد. امروزه از اين دروازه و آن خندق پر از آب اثري نيست، اما اين محل همچنان به نام پل چوبي معروف است
يوسف آباد
منطقه يوسف آباد را ميرزا يوسف آشتياني مستوفي‌الممالك در شمال غربي دارالخلافه ناصري احداث كرد و به نام خود، يوسف آباد ناميد.
ونك
نام ونك تشكيل شده است از دو حرف (ون) به نام درخت و حرف (ك)كه به صورت صفت ظاهر مي‌شود
نياوران
نام قديم اين منطقه گردوي بوده است و برخي معتقدند در زمان ناصرالدين شاه نام اين ده به نياوران تغيير كرده است به اين ترتيب كه نياوران مركب از "نيا" (حد، عظمت و قدرت) ؛"ور" (صاحب) و "ان" علامت نسبت است و در مجموع يعني كاخ داراي عظمت.
محموديه ( بين پارك وي و تجريش يا وليعصر تا ولنجك)
در اين منطقه باغي بوده است كه متعلق به حاج ميرزا آقاسي بوده است و چون نام او عباس بوده آنرا عباسيه ميگفتند. سپس علاءالدوله اين باغ بزرگ را از دولت خريد و به نام پسرش، محمودخان احتشام‌السلطنه، محموديه ناميد.
كامرانيه
زمين‌هاي اين منطقه ابتدا به ميرزا سعيدخان، وزير امور خارجه‌تعلق داشت، و سپس كامران ميرزا پسربزرگ ناصرالدين شاه، با خريد زمين‌هاي حصاربوعلي، جماران و نياوران، اهالي منطقه را مجبور به ترك زمين‌ها كرد و سپس آن جا را كامرانيه ناميد
قلهك
كلمه قلهك از دو كلمه "قله" و "ك" تشكيل شده است كه قله معرب كلمه كله، مخفف كلات به معناي قلعه است. عقيده اهالي بر اين است كه به دليل اهميت آبادي قلهك كه سه راه گذرگاه‌هاي لشگرك، ونك و شميران بوده است، به آن( قله- هك) گفته شده است.
