رشته كوه عظيم زاگرس سلسله جبال بزرگ و مرتفع و پهناور حدفاصل دشتهاي خوزستان و عراق تا نواحي مركزي ايران را تشكيل مي دهد. اين سلسله كوهها با وسعتي پهناور از جهت شمال غربي به سوي جنوب شرقي با اتصال رشته كوه ها و خط الراس هاي فراوان به وجود آمده اند.
اين رشته كوه ها را با توجه وجود 3 منطقه كوهستاني در آن (يعني قلل اشترانكوه و قالي كوه و خط الراس زردكوه بختياري و دنا) مي توان به 3 بخش عمده متمركز تقسيم نمود كه اكثر صعودهاي كوهنوردان در زاگرس در اين سه منطقه صورت مي گيرد. اين 3 ناحيه كوهستاني كه از شمال به جنوب امتداد يافته اند با نامهاي شمالي و مركزي و جنوبي شناخته مي شوند.
بخش شمالي شامل قلل مهمي چون اشترانكوه، قله سن بران 4150 متري، قالي كوه 4110 متري و قلل ديگري چون پريز كوه، اگر و تمندر مي باشد.
بخش مركزي شامل قله مرتفع كلونچي (مرتفعترين قله زردكوه بختياري با ارتفاعي معادل 4221 متر )، قله شاه شهيدان 4150 متر و هفت تنان 4150 متر و قلل ديگري چون شاهان، فردان و گربوش كوه مي باشد.
و بالاخره بخش جنوبي كه تا شهر بزرگ شيراز و كمي هم دورتر تا داراب امتداد مي يابد و از جمله مهمترين قلل آن بايد به قاش مستان 4500 متر مورگل 4450 متر، حوض دال 3330 متر و بل اقليد 4150 متر و قلل رنج، سفيد كوه،خاتون، نيل، ريگ و ...اشاره كرد.