--! code By --> <--! code By -->
نخستين كسى كه در منطقه شمال ايران به تحقيقات باستانشناسى پرداخت ”ژاك مرگان“ فرانسوى است. وى كه مدتها در نواحى ساحلى جنوب درياى مازندران تحقيق مىكرد، حاصل مطالعات خويش را در مورد تالش تحت عنوان ”تحقيقات باستانشناسى هيئت علمى فرانسه“ به چاپ رساند. حفريات وى به همراه برادرش ”هانرى“ در حوالى سالهاى ۱۸۹۹ و ۱۹۰۲ ق در مناطق تالش و نقاط همجوار آن در خاك آذربايجان انجام شد. |
كاوشهاى اينان در مناطق شرق آذربايجان و اطراف شهر نمين و ناحيه تالش در گورستانهاى پيش از تاريخ نواحى حسنزميني، شيرشير، دوخاليان، آقاولر، قيلاخانه، لرداغي، وجاليك، تاش كپرو، خواجه دودكپرو و گورستانهاى باستانى ناحيه نمين انجام شد. |
در نتيجه اين عمليات و كاوشها مشخص شد كه قبور گورستانهاى اين مناطق به صورت دخمه يا ”تومولوس“ است كه در فارسى به آن گوركان مىگويند. قسمت عمدهاى از اين گورستانها مورد تجاوز عتيقهجويان قرار گرفته بود و از قبور دستنخورده اشيايى مانند ظروف سفالين به رنگ سياه و قرمز و خاكسترى بدون نقش و اشياى فلزى محدودى از جنس برنز و آهن به دست آمد. از آثار ديگر كشف شده وسايل زينتى و نيز زيورآلات طلايى و نفرهاى مربوط به زنان بود. |
با بررسى آثار به دست آمده مىتوان آنها را متعلق به عصر برنز جديد يا آهن قديم دانست. اين منطقه احتمالاً قلمرو اقوام ”كادوسي“ بود و نوع قبور آنها با آرامگاه سكاييان و سنت تدفين اين قوم تشابه دارد. |
در كاوشهاى باستانشناسى سال ۱۳۷۹ در محوطه ”مريان“ آقاولدر، توجه هيئت اعزامى روى گورستان شماره ۲ معطوف شد. |
اين گورستان در قالب هفت تراشه (گمانه) مورد كاوش قرار گرفت. طى اين كاوشها بخشى از گورهاى چهار چينه گورستان كه با تراكم فوقالعادهاى در كنار هم قرار داشتند، به دست آمد. با كشف تعدادى گور حاوى اسكلت انسانى و آثار سفالى و مفرغى همچون ظرف، سلاح، اشياى تزيينى و ... متعلق به دوره هزاره يكم پيش از ميلاد مسيح، در حال حاضر كار مطالعات انسانشناسى و آسيبشناسى و باستانشناسى بر روى اين آثار در حال انجام است. |
در يكى از گورهاى كاوش شده پيكر يك زن به دست آمده كه در دست آن يك زره جنگى قرار داشت. محمدرضا خلعتبرى، سرپرست هيئت كاوش، معتقد است كه دليل بر جاى ماندن اسكلتها پس از ساليان دراز در اين گورستان، قليايى بودن خاك اين منطقه است. در تمامى گورهاى كاوش شده، در كنار پيكر افراد مدفون، اشيايى همچون ظروف سفالى و مفرغى، ابزار و ادوات جنگى، وسايل تزيينى و آيينى (همچون گردنبند، دستبند و ...) به دست آمده است، كه اين امر نشان دهنده رواج نظريه اعتقاد به زندگى پس از مرگ در ميان اين مردمان در حدود سه هزار سال پيش از اين است. |