محوطه تاريخي طاق بستان، در دامنه كوهي به همين نام و در كنار چشمه اي در شمال شرقي حاشيه شهر كرمانشاه قرار دارد. در اين محوطه، آثاري از دوره ساساني شامل سنگ نگاره اردشير دوم و دو ايوان سنگي به نام هاي ايوان كوچك و بزرگ وجود دارد. ايوان كوچك در سمت چپ سنگ نگاره اردشير دوم و ايوان بزرگ در سمت چپ ايوان كوچك ديده مي شود.

سياحان، مورخين وجغرافي نويسان دوره اسلامي ضمن توصيف سنگ نگاره هاي طاق بستان، از اين محوطه با نام هاي متفاوتي ياد كرده اند. ابن فقيه و ابن رسته اين مكان را «شبديز» و ياقوت حموي آن را «قصر شيرين» ناميده است. همچنين حمدالله مستوفي آن را «طاق بسطام» و عده اي ديگر آن را «طاق بهستون»، «طاق بيستون» و «تخت بستان» ناميده اند. اهاي محل نيز اين محوطه را با نام «طاق وسان» و «طاق بسان» مي شناسند؛ زيرا «سان» در لفظ محلي به معني سنگ است و «طاق وسان» يعني طاقي كه در سنگ كنده شده است. امروزه نيز د راكثر محافل ايران شناسي، از اين مكان با نام «طاق بستان» ياد مي شود.