ين ايوان فضاي مستطيل شكل به عرض 96/5 متر، عمق 80/3 متر و ارتفاع 30/5 متر است. در دو طرف ورودي آن، دو جرز چهارگوش به پهناي نه سانتيمتر بلندي 37/2 متر ديده مي شود. در بالاي اين جرزها، طاقي با قوس نيم دايره اي قرار دارد كه ده سانتيمتر از سطح داخلي جرزها عقب تر است. ديوار انتهاي اين ايوان به دو بخش تقسيم شده است: در بخش فوقاني، طاقچه اي به عمق سي سانتيمتر و بلندي 93/2 متر ايجاد شده است. در داخل اين طاقچه، پيكره هاي شاهپور سوم و پدرش شاهپور دوم همراه با كتيبه هايي به خط پهلوي و به زبان فارسي ميانه حجاري شده است.

در اين مجلس هر دو شخصيت به حالت ايستاده با صورتي نيم رخ و بدني تمام رخ نقش شده اند. هر دو، دست راست را بر قضيه شمشير و دست چپ را بر قسمت فوقاني غلاف قرار داده اند. شاپور دوم، داراي چشماني درشت، ابرواني كماني و ريش بلندي است كه انتهاي آن در حلقه اي فرو رفته است. موهاي سر او مجعد و به صورت انبوه بر روي شانه ها ريخته است. تاج او از نوع تاج هاي كنگره دار است و پايه آن با مرواريد تزيين شده و در بالاي آن نيز گوي بزرگي قرار دارد. از پشت آن نيز روبان بلندي آويزان است. شاپور دوم گوشواره اي بر گوش و گردن بندي با يك رديف دانه هاي مرواريد درشت در گردن دارد. لباس او پيراهن چين داري است كه تا روي زانو ادامه دارد و در قسمت پايين مدور است. كمربندي به كمر بسته، در قمست جلو پاپيوني به آن آويخته است. همچنين شلوار بلند و چين داري به تن دارد.

پيكره شاپور سوم نيز شبيه پيكره پدر او است. تنها تفاوت اين پيكره ها در شكل تاج آنها است. متأسفانه جزييات تاج شاپور سوم از بين رفته است. بر اساس سنگ نوشته هاي اين مجموعه، مي توان هويت واقعي آنها را شناسايي كرد. سنگ نوشته مربوط به شاپور دوم داراي نه سطر و ترجمه آن چنين است:

«اين پيكري است از بغ مزداپرست. خدايگان شاپور، شاهنشاه ايران و انيران كه چهر از يزدان دارد. فرزند بغ مزادپرست، خدايگان هرمز، شاهنشاه ايران و انيران كه چهر از ايزدان دارد، نوه خدايگان نره شاه شاهان».

سنگ نوشته مربوط به شاهپور سوم داراي سيزده سطر و ترجمه آن چنين است:

«اين پيكري است از بغ مزداپرست، خدايگان شاپور، شاهنشاه ايران و انيران كه چهر از يزدان دارد، فرزند بغ مزادپرست خدايگان شاپور، شاهنشاه ايران و انيران كه چهر از ايزدان دارد، نوه خدايگان هرمز شاهنشاه».