در بخش فوقاني ديوار سمت چپ ايوان بزرگ، سنگ نگاره اي از دوره قاجار با كتيبه اي به خط نستعليق حجاري شده است. در اين سنگ نگاره محمد علي ميرزا دولتشاه بر روي تختي نشسته، صورتي فربه، ريشي بلند و سيبلي تاب دار دارد. تاج او از نوع تاج كنگره دار و شبيه تاج پدرش فتحعلي شاه است. پيراهن چين دار قرمز رنگي به تن دارد. كمربندي به كمر بسته، پايين آن حمايلي ديده مي شود. به حمايل او شمشير و خنجري آويزان است.

در كنار اوشعري از «بسمل» شاعر كرمانشاه در مدح او نگاشته شده است. در اين شعر، شاعر كوه طاق بستان را به كوه طور و جمال دولتشاه را به جمال حضرت موسي تشبيه كرده و خسرو پرويز را نيز دربان محمد علي ميرزا معرفي كرده است.

در سمت راست او، امام قلي ميرزا معروف به عمادالدوله به حالت ايستاده، با صورتي سه رخ و بدني تمام رخ نقش شده است. او داراي ريش كوتاه سياه رنگي است و تاجه جواهر نشاني بر سر دارد. لباسش پيراهن كشاده بلندي است كه متأسفانه رنگ آن از بين رفته است. وي خنجري در كمر بسته و شمشيري در غلاف به سمت چپ آن آويخته است. در سمت چپ محمدعلي ميرزا، پسر ديگرش «محد حسين ميرزا» نقش شده است. متأسفانه جزييات صورت وي از بين رفته است. تاج او از نوع تاج هاي كنگره دار و لباسش پيراهن سبز رنگ بلندي است. وي شمشيري در غلاف به حمايلش بسته است.

در جلوي محمد علي ميرزا، «آقا غني» به حالت ايستاده، با صورت و بدني تمام رخ نقش شده است. تاج او مخروطي شكلف لباسش بلند و قرمز رنگ و به حمايلش خنجري آويزان است.

در سمت چپ سنگ نگاره، كتيبه اي به خط نستعليق نوشته شده است. اين كتيبه به صورت وقف نامه و مضمون آن حاكي از اختصاص درآمد سه دانگ از مزارع «كبودخاني» براي انجام مراسم عزاداري امام حسين(ع) در ماه عاشورا و ساير عزاها است. طبق كتيبه، اين سنگ نگاره در سال 1237 ه.ق به دستور آقا غني – خواجه باشي محمد علي ميرزا – و توسط ميرزا جعفر سنگ تراش حجاري شده است.