براساس كهن‌ترين اسناد دربارهٔ حصار يزد مى‌توان گفت كه حصار گرد اين شهر، توسط ابويعقوب اسحاق ديلمي، ابومسعود بدر بهشتي، ابوجعفر (كيانرسو) و ابويوسف ، چهار سرهنگ از اعضاى حكومت امير عضدالدين علاءالدوله ابوجعفر كاكويه، در سال ۴۳۲ هـ.ق ساخته شد
مچنين در اين زمينه مى‌تون از چهار دروازه به نام‌هاى دروازهٔ قطريان (دروازه شاهي)، دروازهٔ كوشك‌نو، دروازه مهريجرد (مهريز) و دروازه كيا (حظيره) در يزد ياد كرد.
با جارى شدن سيل عظيمى در سال ۶۷۳ هـ.ق قسمت‌هاى بسيارى از شهر از جمله حصار آن خراب شد. هنگامى كه اتابك يوسف‌شاه بن طغيان (طغى‌شاه) به سلطنت يزد رسيد (سال‌هاى ۷۱۴-۶۵۸ هـ.ق)، به مرمت حصار ويران شده پرداخت و آن را بازسازى كرد. مبارزالدين در سال ۷۴۷ هـ.ق تعدادى از محلات خارج از شهر را جزء محدودهٔ شهر كرد و از دروازه قطريان (دروازه شاهي) تا دروازه مادر امير باروى نو كشيد و خندق حفر كرد. حصار جديد داراى هفت دروازه شد: مهريجرد، قطريان، ايلچى‌خانه، كوشك‌نو، مادر امير، سعادت و نو. او همچنين برج‌هاى متعدد ديگرى ايجاد كرد و طبق مندرجات كتاب تاريخ يزد، در دوران حكومت او، مساحت شهر به بيش از دو برابر تصرفات محمدبن‌مظفر افزايش يافت.
امروزه از حصار يزد و برج‌هاى گسيخته و متصل به آن كه در عهد جامع جعفري تعداد نود برج بود و هر برج، بيست مستحفظ داشت، قسمت‌هايى به شرح ذيل باقى‌مانده است:
۱. قسمتى از ديوار و برج‌هاى محلهٔ لب خندق.
۲. قسمتى از برج‌ها و حصار مقابل مقبره سيد گل سرخ.
۳. قسمتى از ديوار و برج دروازه مهريز، در ابتداى بازارهاى خان، افشار و صدري.
۴. ديوار و برج‌هاى دروازه شاهي.
۵. ديوار و برج‌هاى شازده فاضل.
۶. قسمتى از ديوار حصار و برج نزديك باغ گندم.
۷. ديوار برج‌هاى حدود فهادان و مالمير.
۸. ديوار و برج‌هاى واقع در خيابان فرمانداري.a
