سپس تزيينات ديگري از قبيل آيينه‌هاي بزرگ قاب‌دار، منگله‌ها و دستمال‌هاي ابريشمي رنگي و زري را در دو سوي نخل مي‌بندند و بر تارك آن جقه‌هاي فلزي از جنس فولاد و برنج و هم‌رنگ آن‌ها پرهاي طاووس يا ميوه انار مي‌گذارند و نخل را مانند يك حجله، زيبا و خوش‌بو مي‌كنند. در داخل آن نيز زنگ‌هاي بزرگي را با طناب مي‌آويزند و بچه‌ها هنگام حركت، آن‌ها را به صدا در مي‌آورند.

براي بلند كردن نخل، ده‌ها تن از مردان محله، زير پايه‌هاي نخل رفته، آن را با عظمت تمام به حركت درمي‌آورند و چون جنازه‌اي با شكوه، از ميان موج جمعيت عبور مي‌دهند. نخل گردانان اغلب آن را چند بار دور حسينيه محل مي‌چرخانند.