تعزيه‌خواني: پس از ختم روضه‌خواني تعزيه آغاز مي‌شد. تعزيه‌خوان‌ها كه يكصد تن بودند، در يكي از دالان‌هاي وسيع تكيه گرد مي‌آمدند و جوان نابالغ و خوش‌آوازي كه بچه‌خوان ناميده مي‌شد اندكي پيشتر از آنان ايستاده به صورتي رسا و موثر چند بيت از بندهاي معروف «محتشم» را مي‌خواند. سپس همگان هم‌آواز نوحه سر داده آهسته به راه مي‌افتادند و يك دور، دور تخت گرديده بر آن مي‌شدند و برابر جايگاه شاه سر فرود آورده به رديف مي‌ايستادند.