بگذريم از اينها تهران، با همه اين نازيبايي‌ها كه اين‌گونه بر چهره‌اش خط انداخته است، هنوز نگين البرز است، هنوز هم وقتي كه باران امان مي‌دهد و چهره شهر را مي‌شويد، سينه‌ريز كوه‌هايش نقشي از استواري و صلابت بر ذهن شهر ترسيم مي‌كند. تا كنون زياد از سفر كردن به ساير شهرها نوشته‌ايم كه البته هر يك زيبايي خاص خود را دارند و نگيني هستند بر انگشتر زرين ايران زمين 4 فصل؛ اما خود تهران نيز برخلاف آنچه كه ما در ذهن‌مان داريم، گنجينه‌اي از تاريخ و هنر در دلش نهان دارد؛ چرا كه حداقل بيش از 2 قرن است كه اين قصبه گمنام از گمنامي به در آمده است و تبديل به قطب قدرت، اقتصاد و... شده است. بنابراين خوب است كه يك روز نيز برويم تهران‌گردي و چه اشكالي دارد كه اگر مهماني داشتيم بدانيم كه از تهران برايش چه بگوييم و كجا ببريمش؛ پس كوله‌بار مي‌بنديم به سمت تهران قديم!