ايران متمدن
اروپا پي برده بود كه ايران در عرصه فرهنگ و ادب درس‌هاي بسياري براي آموختن به آنان دارد. چنين بود كه 4 نفر فرانسوي در فوريه سال 1667، در تخت جمشيد به هم رسيدند. اينان عبارت بودند از: «شاردن»، «تونو»، «تاورنيه» و «دولند» (دوليه). اين ملاقات مظهر گروه نويني از مسافران است كه شيوه مشاهده كردن، بررسي، سنجيدن و استدلال را مي‌دانستند. اينگونه از مسافران سعي مي‌كردند كه زبان فارسي و حتي زبان باستاني ايران را بياموزند. «تونو»، «پتي دلاكروا» و «گالان» به نام شرق‌شناس به سفر شرق پرداختند. «گالان» 3 بار به شرق سفر كرد و در موقع سومين اقامت خود در شرق، زبان عربي، تركي و فارسي را به حد كمال آموخت و مشاهدات و بررسي‌هاي شگفتي انجام داد.
«پتي دلاكروا»، با ارباب علم و ادب پيوند يافت و با آنان در باب مسائل ادبي و مذهبي به مذاكره پرداخت. ره‌آورد اين سفر وي، قصه‌هاي ايراني «هزار و يك‌شب» بود كه در سال‌هاي 1710 تا 1712 ترجمه آنها در 5جلد منتشر شد.