تيمچه
واژه "تيم" به معني كاروانسرا بوده است، چنان كه ناصرخسرو در سفرنامه خود از اين واژه استفاده كرده است و تيمچه به معني تيم كوچك يا كاروانسراي كوچك بوده است. اما در دوره معاصر به كاروانسراها يا سراهاي كوچك و سرپوشيده، تيمچه ميگويند، مانند تيمچه امين الدوله در كاشان. اين خصوصيت كالبدي تيمچهها، يعني سرپوشيده بودن آنها، فضاي مناسبي براي عرضه كالاهاي گرانبها مانند فرش، دور از آسيب باد و باران و آفتاب پديد ميآورد. به همين سبب فضاي تيمچهها، غالبا نسبت به كاروانسراها از لحاظ اقتصادي گران تر بوده و براي عرضه اجناس ارزان قيمت استفاده نميشده است.
در دوره قاجاريه طرحهاي متنوعي از تركيب تيمچه و كاروانسرا پديد آمد، سراچه و تيمچه امير در تبريز و سرا و تيمچه حاج رضا در قزوين از نمونههاي اين نوع بناها هستند.