هر (با فتح الف و ه) از شهرهاي قديمي استان آذربايجان شرقي ايران است. اين شهرستان از شمال به كليبر، از شرق به مشكين‌شهر و مغان، از جنوب به هريس و از مغرب به ورزقان محدود است. اهر در ارتفاع ۱۳۴۱ متر از سطح دريا، در ۸۹ كيلومتري شمال شرقي تبريز و ۷۶۵ كيلومتري شمال غربي تهران واقع گرديده ‌است.
در گذشته، شهر اهر از سه محله تشكيل مي شده است: كوي ساداتلو، كوي نخجوانلو و كوي باغبانلو. هر سه محله مسكوني بوده و در حد فاصل آنها باغات انبوهي وجود داشته است. آب شهر از چند قنات تامين مي شده كه در محله هاي مختلف شهر مانند قنات محله چلب‌وردي وجود داشته كه امروزه تقريباً همه آنها از بين رفته است.
مورخان در مورد علت نامگذاري اين شهر به اهر به موارد گوناگوني اشاره كرده اند از جمله اينكه نام اين شهر در قديم "ميمند" بوده چنانچه نويسنده كتاب حدود العالم در سال 375 ه.ق. از اهر بنام "ميمند" نام برده و اين منطقه را منطقه اي بسيار آباد توصيف كرده است. بعضي ديگر از مورخان معتقدند نام اهر به فتح "الف" و سكون "ه" از كلمه اي كه در زبان عربي معني درخت ون را مي دهد گرفته شده است؛ چراكه در اين منطقه خوش آب و هوا، درختان ون به وفور يافت مي شده است.
عده اي ديگر از مورخان نيز نام اين شهر را ريشه در عقايد مذهبي آنان دانسته اند، چنانكه كلمه اهر از كلمه "هر" و "هور" كه به معناي خورشيد مي باشد و نشان دهنده مذهب مهر و هور پرستي اين منطقه دارد گرفته شده است. به نظر آنوبانيني اسامي مناطق وابسته به اين شهر تاييد كننده اين موضوع مي باشد؛ مناطق زير مويد مهر پرستي اين مناطق در دوران قديم مي باشد.
بقعهٔ شيخ شهاب‌الدين محمود اهري از اماكن تاريخي و مقدس در اين شهرستان است. مسجد جامع و مسجد شيخ عماد نيز از نقاط تاريخي شهر است.